In 2020 zou Carol, de eigenaresse van het franse tijdschrift
'SIMPLY VINTAGE'
bij mij op bezoek komen om mijn huis te fotograferen.
Vanwege dat de grenzen gesloten werden (vanwege corona)
werd de afspraak verzet,
en daarna nogmaals een keer verzet.
.jpg)
Vorig jaar oktober was het dan toch echt zover...
De grenzen waren weer open en we mochten weer bezoek ontvangen.
Ik was in die tijd aan het werk met mijn KERSTboek en
had al in Juni van 2021 het gehele huis in kerstsfeer
vanwege het feit dat ik dan makkelijker foto's kan maken voor het boek.
Carol vroeg om een nieuwe afspraak en als het mogelijk was
om mijn huis in kerstsfeer te fotograferen.
Oh ja hoor, geen probleem, ik laat alles wel zo staan ;)
Onder het foto's maken stelde ze vragen over mij en mijn werk.
Ik kan altijd veel kwebbelen over mijn handwerken, poppen en beren.
Gelukkig sprak zij ook engels.
Ze vond mijn huis een fantastische plek en ze maakte overal foto's van.
2 uur later is ze weer gegaan, met 175 foto's op haar camera, op naar een volgende afspraak.
Ze vertelde dat ze graag 2 reportages zou doen over 'mijn wereld'
eentje met pasen en eentje met kerst.
Daarbij wilde ze ook nog eens graag terug komen
als mijn huis er weer 'gewoon' uit zag zonder de kerstversieringen.
Eind Maart 2022 kwam de engelse vertaling uit van het tijdschrift.
(Hierboven zie je de foto van de kaft)
de franse vertaling was al een week of 2 eerder uit.
Het blad is online te bestellen of te koop bij quiltwinkels.
IK STA ER DUS ECHT IN, MET 42 FOTO'S, VERSPREID OVER 18 BLADZIJDEN!!!
WAUW dat had ik niet verwacht of zelfs niet eens durven dromen!!!
Bij het zien van zo'n bijzondere reportage werd ik toch wel even emotioneel.
Beetje moeilijk om uit te leggen wat er op dat moment door mij heen ging.
Iets van trots, maar ook verbazing.
Ze had mij niet verteld dat het om zoveel foto's en bladzijden ging!
Vereerd en ook meer zekerheid dat ik toch echt met iets goed bezig ben.
Dat ik met mijn handwerken en de boeken die ik schrijf,
de oude technieken wil bewaren voor volgende generatie's.
Dat ik de nostalgie en het sentimentele van het speelgoed van vroeger probeer te bewaren voor later.
Niet alleen de poppen en beren zelf maar ook het vak van poppendokter.
Dat ik mijn liefde en passie voor oude spullen en speelgoed kan overbrengen op anderen,
het recyclen, het hergebruik van oude spullen en meubels.
VAN WAARDELOOS NAAR WAARDEVOL!
De gevoelens die poppen en beren naar boven brengen,
vooral bij mensen boven de 50jaar oud.
Als ik rondleidingen geef in mijn wereldje, mijn eigen prive museumpje
dan hoor ik met regelmaat de opmerking
"oooh wat leuk, dat gebruikte mijn oma vroeger ook"
"Oooh en deze beer lijkt wel op die van mij van vroeger"
De indeling van ons huis lijkt ook nog steeds op een huis van zoals ze vroeger hadden,
geen verbouwingen, geen muren uitgebroken, geen moderne snufjes etc.
Men heeft het gevoel alsof ze even een stapje terug in tijd gaan en bij hun oma op bezoek komen.
Dat gevoel hoort bij mijn handwerken, ons huis en bij mijn verzamelingen!
En ikzelf vind het heel bijzonder dat men het ook zo oppikt en dat mensen,
zelfs uit Frankrijk, belangstelling tonen, ondanks de lange reis, dit alles met eigen ogen willen bekijken.
Ik had ook foto's kunnen sturen maar nee ze wilde perse met eigen ogen zien!!!
HOE BIJZONDER IS DAT?!
Carol en Petra, Dank jullie hartelijk
dat jullie hier op bezoek waren en mij het gevoel gaven van waardering en respect voor
alles wat ik doe en wat ik voor ogen heb.
Extra toevoeging, December 2022
Het franse /engelse handwerk tijdschrift 'SIMPLY VINTAGE'
heeft wederom een reportage in hun tijdschrift gepubliceerd
met foto's van ons huis in kerstsfeer.
WAUW, WAUW, WAUW...
Alweer zoveel foto's van ons huis verdeeld over 18 pagina's.
Ik ben helemaal flabbergasted en moest toch even een traantje weg pinken.
Het is overweldigend en beetje emotioneel moment om dit tijdschrift te openen.
Meteen de eerste bladzijde (ná de inhoudsopgave) staat de reportage van ons huis.
Je kunt wel nagaan hoe trots en een eer het is om dit specifieke blad te mogen staan.
Carol, de eigenaresse van dit blad heeft hier vorig jaar in oktober vol verwondering rondgelopen.
Ze zei mij dat ze nog nooit eerder zo'n bijzondere inrichting had mogen fotograferen.
Ze had in totaal 175 foto's gemaakt om alles goed te kunnen imprinten.
Het is was dat ze die dag nog een andere afspraak had, anders was ze vast langer gebleven want ze wilde eigenlijk niet eens meer weg vertelde ze.
In het tijdschrift schreef ze dan ook dat ze hier graag tot het voorjaar had willen blijven
